Wij hebben onszelf in het landschap geplaatst
en in het water.
Ons lichaam geplaatst in de wind, de kou, het zand, het grijs.
Niet iets doen, gewoon ontvangen.
Het valt ons op hoe onbeschermd en oncomfortabel we ons buiten kunnen voelen.
Buiten middenin het seizoen.
De bladeren bewegen van groen, geel, oranje, rood, bruin naar zwart.
De schemer steeds vroeger.
Het water steeds kouder.
Wij blijven.
Kon ik maar een membraan om me heen wikkelen.
Binnenin iets zijn.
Als in een tent luisteren naar het getik van de regen.
Of in bed luisteren naar het feest in de woonkamer.
Ik wil me terugtrekken in een donker hol voor een winterslaap en het landschap aan mij voorbij horen gaan.